Ο Ισαάκ Ιορδανίδης, γαλουχημένος στο καμίνι της αντίστασης και του εμφυλίου, ανήκει στους αγωνιστές εκείνους που πέρασαν όρθιοι από το κολαστήριο της Μακρονήσου, των φυλακών και της εξορίας, στους κομμουνιστές που με τη σκέψη τους επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της αριστεράς και του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Σηκώνοντας το κύριο βάρος της δημόσιας πολεμικής με τον αναθεωρητισμό από τα πρώτα τεύχη της "Aναγέννησης", που μαζί με τον Γιάννη Χοντζέα και λίγους ακόμη συντρόφους εξέδωσαν το 1964, είχε καθοριστικό ρόλο στην εκδοτική προσπάθεια που αποτέλεσε το θεμέλιο του Μαρξιστικού Λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας, του κινήματος που με την ασίγαστη δράση του επηρέασε συνολικά την πορεία της ελληνικής αριστεράς και του κόσμου της.
Μέσα από αυτή την ιστορική ματιά, ο Ισαάκ Ιορδανίδης ως κορυφαίο και ιδρυτικό στέλεχος του κινήματός μας, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο φόντο και στο βάθος της σκέψης των συντρόφων του και των αγωνιστών του Μ-Λ κινήματος, δεν μπορεί παρά να αποτελεί ιστορική πηγή της συγκρότησης και της δύναμής μας.
Μακριά από εύκολες αναγνώσεις και κρίσεις, για να σταθούμε με τον αναγκαίο σεβασμό και την απαιτούμενη ειλικρίνεια απέναντι στο έργο που μας αφήνει ένας μεγάλος επαναστάτης, οφείλουμε να τοποθετήσουμε και να κρίνουμε τα γεγονότα στο χώρο και το χρόνο που εξελίχθηκαν. Τότε θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε την τεράστια συμβολή του Ισαάκ Ιορδανίδη στην υπεράσπιση των επαναστατικών αρχών και ιδεών του κομμουνιστικού κινήματος, τον αδιαμφισβήτητο ηγετικό ρόλο του στις εξελίξεις της κομμουνιστικής αριστεράς.
Γιατί αν σήμερα, μετά από πέντε δεκαετίες ύπαρξης και δράσης του μ-λ κινήματος, μετά την ήττα και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη χώρα του Λένιν και του Στάλιν, διαβάζουμε τα κείμενα της "Αναγέννησης" με την «ευκολία» της «αυτονόητης» ιστορικής αλήθειας, το 1964 όταν εκδίδονταν το 1ο τεύχος της, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Τότε λοιπόν, που το Σοβιετικό Κόμμα, παρά τη δημόσια κριτική που ήδη δέχονταν, φάνταζε αήττητο, που ο τίτλος του ΚΚΕ ηχούσε ακόμα ηρωικός στον αριστερό κόσμο της Ελλάδας, τότε που η κριτική σε αυτούς που καπηλεύονταν τα σύμβολα και την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση, τότε, με δύο κείμενα του Ισαάκ Ιορδανίδη στο 1ο τεύχος της "Αναγέννησης" τίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, οι βάσεις της δημόσιας αντιπαράθεσης με τον αναθεωρητισμό. Ήταν δύο κείμενα που τροφοδοτούσαν με τα αναγκαία επιχειρήματα τη δημόσια συζήτηση, που προκάλεσαν τον πρώτο δημόσιο αντίλογο από την πλευρά της ΕΔΑ, που σαν αγκωνάρια του κινήματός μας, αποτέλεσαν το πρώτο σάλπισμα για τη συσπείρωση των μαρξιστών - λενινιστών στην Ελλάδα. Η συγγραφή των κειμένων απαιτούσε το ιδεολογικό βάθος και την πολιτική διορατικότητα, μα πάνω απο όλα την ακλόνητη πίστη που διέθετε ο Ισαάκ Ιορδανίδης. Την πίστη με την οποία από το πρώτο κιόλας άρθρο του, καλούσε τους συνεπείς αγωνιστές «Να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους, να συντρίψουν τον οππορτουνισμό, να αγωνιστούν αποφασιστικά για την πραγματική αναγέννηση του κινήματος και της Ελλάδας».
Ακολούθησαν στο επόμενο τεύχος κείμενα και απαντήσεις του Ισαάκ Ιορδανίδη στους πρώτους λίβελους της ΕΔΑ και μαζί με τα άλλα κείμενα της "Αναγέννησης" και την αναδημοσίευση άρθρων της Λαϊκής Ημερησίας, διαμορφώνονταν σιγά σιγά η ταυτότητα του νέου τότε εγχειρήματος. Ώσπου ωρίμασαν οι συνθήκες και μαζί και η αναγκαία συσπείρωση των ηγετικών στελεχών, για να γεννηθεί η ΟΜΛΕ και οι οργανώσεις της. Έτσι πρέπει να σταθούμε απέναντι στο έργο του Ισαάκ Ιορδανίδη, για να αναγνωρίσουμε στα πρώτα δύσκολα βήματα της "Αναγέννησης", που έγιναν στα αχαρτογράφητα νερά της παγκόσμιας διάσπασης του κομμουνιστικού κινήματος και της γέννησης του μαρξιστικού λενινιστικού ρεύματος, τη δική του ιδιαίτερη συμβολή.
Είχε προηγηθεί η συζήτηση πάνω στα ζητήματα του 20ου συνεδρίου και της 6ης ολομέλειας του ΚΚΕ στην εξορία του Αη Στράτη, όπου και αναδείχθηκε η ηγετική φυσιογνωμία του. Τότε, σε συνθήκες αποκλεισμού, όπου κανένα στοιχείο της πολεμικής που είχε ανοίξει στο παγκόσμιο κίνημα δεν έφτανε στον Αη Στράτη, η κριτική στη γραμμή του αναθεωρητισμού απαιτούσε την πρωτοβουλία και την πρωτοπόρα σκέψη των εκτοπισμένων. Χρειάζονταν και το ξεχωριστό σθένος που χαρακτήριζε τον Ισαάκ, ώστε αυτός που διώκονταν σε φυλακές και ξερονήσια ως μέλος του ΚΚΕ να μπορέσει να διαφωνήσει εκείνη τη στιγμή με το ίδιο του το κόμμα. Ο Ισαάκ Ιορδανίδης φορτωμένος με 20 χρόνια εξορίας, φυλακών και διώξεων, αγωνιστής βγαλμένος από τη φωτιά και το σίδερο, αποδείχθηκε αλύγιστος. Τη στιγμή που η ταξική πάλη στο κολαστήριο της Μακρονήσου απαιτούσε από τους αγωνιστές να ξεπεράσουν το ανθρώπινο, τη στιγμή που η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας σμίλευε τους ήρωές της, ο Ισαάκ Ιορδανίδης έμεινε όρθιος με το πνεύμα αυταπάρνησης που διαθέτουν οι μεγάλοι αγωνιστές.
Κι αν η διαλεκτική προστάζει ότι η ιστορία είναι αυτή, που ούτως ή άλλως, γεννά και διαλέγει τους ήρωές της, παρουσιάζοντας τα πρωτοπόρα πνεύματα σαν καρπούς μιας νομοτελειακής ανάγκης, αυτό σε τίποτα δεν μειώνει τη συμβολή, την αξία και το έργο των μεγάλων ανθρώπων. Γιατί, για αυτό το ρόλο χρειάζονταν έναν άνθρωπο με βαθιά διαλεκτική σκέψη, γιγάντιο θάρρος και ακλόνητη πίστη, αυταπάρνηση και αγωνιστικό ήθος. Αυτός ήταν ο Ισαάκ Ιορδανίδης.
Έχοντας ζήσει όλα αυτά, στα χρόνια που ακολούθησαν ο σύντροφος Ισαάκ απέφευγε με κάθε τρόπο να μιλήσει για την ιστορία του. Οι νέοι σύντροφοι τον γνώρισαν διστακτικό να αναφερθεί σε κάθε τι που αφορούσε το παρελθόν του, μην τυχόν και θεωρηθεί ότι έκανε κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό... Σπάνια πάστα κομμουνιστή, που είχε το ήθος και τη σεμνότητα να θεωρεί ότι έκαμε το χρέος του και τίποτα παραπάνω. Αυτό το «ιερό χρέος» για το οποίο μιλούσε, δίδαξε με τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια ο σύντροφος Ισαάκ.
Ακατάβλητος μαχητής, μέχρι να κλονιστεί η υγεία του δεν έλλειψε ούτε στιγμή από τους μικρούς και μεγάλου αγώνες του λαϊκού κινήματος. Παρά τις δυσκολίες και τη σκληρή ζωή που πέρασε, υπήρξε πάντα ευγενικός και αισιόδοξος. Χαρακτηριστική φιγούρα του μπλοκ του Μ-Λ ΚΚΕ σε όλες τις εκδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις. Είναι τιμή μας που περπατήσαμε πλάι σε αυτόν το μεγάλο επαναστάτη και «χρέος» δικό μας να διδαχθούμε από τη σκέψη, τη δράση και τη στάση ζωής του Ισαάκ Ιορδανίδη.
Η κομματική οργάνωση Ικαρίας του Μ-Λ ΚΚΕ, ενός ακόμη νησιού από το οποίο πέρασε ως εξόριστος ο Ισαάκ Ιορδανίδης, εκφράζει και από αυτό το βήμα τη βαθιά της συγκίνηση για αυτή τη μεγάλη απώλεια.
Ο σύντροφος Ισαάκ θα ζει για πάντα στις καρδιές μας.
Βασίλης Πετράκης